Jak to jesienią bywa, spadają z drzew kasztany, sypią się liście i ogłaszane są Noble. Ponieważ werdykty Akademii budzą coraz większe wątpliwości a nawet konsternację, może należałoby wyróżniać pod-kategorie: anty-Noble, pseudo-Noble, quasi-Noble?
Ciekawe, do jakiej grupy trafiłyby wtedy nagrody z ekonomii (i to niezależnie od osoby laureata). Przecież – o czym warto pamiętać, choć media i zapraszani tam komentatorzy raczej tego nie ułatwiają – szanowny Alfred Nobel w swoim testamencie z 1895 r. przewidział tylko 5 nagród: z fizyki, chemii, fizjologii i medycyny, literatury i Nagrodę Pokojową. Dopiero w 1969 r. została ufundowana przez Bank Szwecji nagroda im. Alfreda Nobla (tak brzmi jej prawidłowa nazwa!) w dziedzinie ekonomii.
Co o tej praktyce miał do powiedzenia wnuk Alfreda, Peter? Ano, ni mniej ni więcej tylko tyle: “Królewski Bank Szwecji złożył swoje jajo w gnieździe innego, bardzo szacownego ptaka i w ten sposób narusza ‘znak firmowy’ Nobla”. Co jeszcze bardziej oburzające to fakt, że większość z tych nagród – przyznawanych pod naciskiem światowej finansjery -
zgarnęli do tej pory ekonomiści amerykańscy ze szkoły chicagowskiej, którzy opracowywali modele matematyczne służące do spekulacji na giełdzie, co jest absolutnie niezgodne z intencjami szanownego dziadka. Tak więc, tzw. Nobel w ekonomii to zwykłe oszustwo i zawłaszczenie cudzego zaszczytnego miana – pisze Ladislau Dowbor w “Demokracji ekonomicznej”.
I co? I nic. Natomiast kiedy w Polsce przyznaje się “Oskary” (przez wzgląd na pamięć Oskara Kolberga) w dziedzinie kultury ludowej, w Los Angeles podnoszą się protesty, że to atak na ich “Oscary”!
