Doprawdy, jakże budująca jest troska o Kościół tych wszystkich, którzy są poza nim, a nawet przeciw niemu!
Nikt bardziej nie ubolewa nad nieprzestrzeganiem zasad wiary - jak głęboko niewierzący.
Nikt silniej nie oburza się na odstępowanie hierarchów od głoszonych wartości - niż ci, co wyśmiewają te wartości.
Te same osoby, które onegdaj krytykowały Kościół za brak demokracji i wolności słowa, dziś napominają kapłanów, by stosowali się do słów nowego papieża.
Ci sami wreszcie, którzy zarzucali duchowieństwu propagowanie rygorystycznej moralności, wpadają w zgorszenie, gdy okazuje się, że ten czy ów ksiądz interesuje się pornografią, nie stroni od związków homoseksualnych, uprawia pedofilię albo propaguje wśród młodzieży tak wyrafinowaną perwersję, jaka nie mieści się w głowie nawet posłom Palikota.
Wszyscy ci strażnicy Kościoła - tak głęboko zaangażowani w czystość obyczajów i tak gorliwie zachwalający chrześcijańskie cnoty ubóstwa i posłuszeństwa - najwyraźniej minęli się z powołaniem. Nie są wcale liberalni, postępowi ani lewicowi, lecz ich miejsce w Watykanie, w Kongregacji do spraw wiary, a najlepiej w świętej inkwizycji. Gdyby ta jeszcze istniała.
Komentarze